Άλλο ένα ντέρμπι φέτος, άλλη μια ήττα και μακάρι να ήταν μόνο αυτά. Δεν πετύχαμε ούτε και γκολ κόντρα σε ΑΠΟΕΛ (0-1), ΑΕΚ (4-0), Απόλλωνα (0-1) και Ομόνοια (2-0). Μπορεί να πραγματοποιήσαμε και την καλύτερη μας φετινή εμφάνιση κόντρα στους «πράσινους» αλλά φύγαμε από το ΓΣΠ χωρίς να πάρουμε βαθμό. Σίγουρα δεν μας άξιζε να χάσουμε, σπαταλήσαμε κραυγαλέες ευκαιρίες αλλά αυτά δεν θα τα θυμάται κανείς.
Εκεί που στοχεύαμε για επιστροφή στην κορυφή, τελικά ο ρεαλιστικός μας στόχος είναι να παλέψουμε για είσοδο στην πρώτη εξάδα και με βάση τα σημερινά δεδομένα εάν το καταφέρουμε θα είναι άθλος. Από εδώ μπορεί εύκολα κάποιος να αντιληφθεί ότι για ακόμα μια χρονιά όλοι θα μεγαλώσουμε αλλά και πάλι δεν θα πανηγυρίσουμε πρωτάθλημα από το 2008.
Όταν δεν μπορείς να σκοράρεις κόντρα σε ένα μέτριο ΑΠΟΕΛ, Απόλλωνα, ΑΕΚ και Ομόνοια, δέχεσαι ισάριθμες ήττες, τότε πρέπει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη όλοι μας και κυρίως αυτοί που αποφάσισαν για αυτό το φετινό συνονθύλευμα που θέλεις σκληρή καρδιά να το αντέξεις…
Πάμε στο ματς της Δευτέρας. Ήμασταν στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα πολύ καλύτεροι από μια Ομόνοια πολύ μέτρια. Τέτοιες ευκαιρίες σε ντέρμπι δεν τις αφήνεις να πάνε χαμένες όταν βρεις και τον αντίπαλο σου στα κάτω του. Όχι μόνο δεν πήραμε βαθμό αλλά ηττηθήκαμε και φεύγοντας οι φίλοι της Ομόνοιας έβαζαν 3 φορές τον σταυρό τους πώς κέρδισαν το ψεσινό παιχνίδι.