Η 14η Αυγούστου 1974 είναι μια μαύρη μέρα που ποτέ δεν θα ξεχάσει ποτέ ο κυπριακός λαός και δη οι Βαρωσιώτες. Πενήντα χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι τουρκικές δυνάμεις εισέβαλαν στη μαρτυρική πόλη της Αμμοχώστου μας, καταπατώντας τα όνειρα και τις ζωές χιλιάδων Βαρωσιωτών. Η τραγωδία αυτής της ημέρας είναι ακόμη βαθιά χαραγμένη στη μνήμη όλων όσων έζησαν αυτές τις συνθήκες αλλά και όσων τα “έζησαν” μέσα από τις αφηγήσεις των γονιών και των παππούδων τους. Η πληγή παραμένει ανοιχτή…
Η Αμμόχωστος μας, μια πόλη 50 χρόνια μπροστά από την εποχή της έγινε σύμβολο καταστροφής και εγκατάλειψης. Η πόλη μας έγινε μια πόλη φάντασμα, ένας σιωπηλός μάρτυρας της βαρβαρότητας του πολέμου.
Η ιστορία της Αμμοχώστου είναι μια ιστορία πόνου, αλλά και ελπίδας. Γενιές μεγαλώνουν με τις διηγήσεις αυτών που έζησαν τον τρόμο της 14ης Αυγούστου, προσπαθώντας να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα για δικαίωση και επανένωση.
Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά, οι πληγές παραμένουν, αλλά και η αποφασιστικότητα να μην ξεχαστεί ποτέ η πόλης μας. Η Αμμόχωστος παραμένει μια πόλη φάντασμα, αλλά στις καρδιές μας είναι πάντα ζωντανή, περιμένοντας τη στιγμή που θα μπορέσει να αναστηθεί από τις στάχτες της όπως η Ανόρθωση μας και και να επανενωθεί με τους ανθρώπους της.
Η Ανόρθωση, όπως σωστά ειπώθηκε, είναι το μόνο πράγμα που φέραμε από την Αμμόχωστο. Παραμένει φάρος ελπίδας για την επιστροφή στην πόλη του Ευαγόρα!