Μεγάλες αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές, απουσία καλή κυκλοφορίας μπάλας, έλλειψη συγκέντρωσης και πάθους, μηδέν δημιουργικότητα και μία απ’ τα ίδια και απέναντι στον Απόλλωνα.
Η ήττα με 3-0 ήρθε ως φυσικό επακόλουθο μίας ακόμη άσχημης εμφάνισης για την ομάδα μας η οποία ουσιαστικά πήγε με την ίδια συνταγή, όπως απέναντι στην ΑΕΚ, μόνο που το γκολ του Πίττα μας άλλαξε τα σχέδια και τις ισορροπίες.
Όταν σε ένα ολόκληρο πρώτο μέρος έχεις μηδέν τελικές προσπάθειες τότε δεν μπορείς να περιμένει και πολλά. Ούτε δικαιούσαι να έχεις απαιτήσεις παίζοντας μπάλα ένα δεκάλεπτο σε όλο το ματς, εκεί όπου είχαμε την χαμένη ευκαιρία του Γουαρίς και το δοκάρι του Πάντσεον στα πρώτα στάδια του δευτέρου ημιχρόνου.
Μετά το δεύτερο γκολ παραδώσαμε τελείως τα όπλα και η ομάδα έδειχνε ότι όχι μόνο δεν μπορούσε αλλά και δεν ήθελε. Αυτό είναι που αποτελεί ένα ακόμη ανησυχητικό σημάδι, το γεγονός ότι σε κάποιο βαθμό η ομάδα ούτε καν προσπαθούσε να αλλάξει κάτι. Παραδόθηκε και ο Βέσκο πρέπει να το αλλάξει και αυτό…
Ο ίδιος υποσχέθηκε ότι δεν θα δούμε ξανά μία τέτοια Ανόρθωση. Αν ήταν καθαρά στο χέρι του Βέσκο είμαστε σίγουροι ότι δεν θα βλέπαμε ξανά τέτοια εικόνα. Πολύ φοβόμαστε όμως ότι δεν είναι. Κάποιοι παίκτες μέχρι εκεί μπορούν και επιβάλλεται να ξεπεράσουν τον εαυτό τους για να ανεβάσουν και την ομάδα και να επιβεβαιώσουν τα λεγόμενα του προπονητή τους.