Πετύχαμε μεγάλη νίκη κόντρα στην ΑΕΛ. Από πέρσι έχει να πανηγυρίσουμε γκολ και διπλό σε ντέρμπι. Μπορεί η ΑΕΛ να μην βρίσκεται στα καλύτερα της αλλά δεν παύει να είναι μια σοβαρή και ιστορική ομάδα. Θέλαμε πολύ τους τρεις βαθμούς και τους πήραμε δίκαια και επάξια. Παίζοντας μάλιστα κατά διαστήματα και ωραίο, έξυπνο ποδόσφαιρο βάση στην τακτική του Χίσκο Μουνιόθ που έφεραν εις πέρας όλοι όσοι αγωνίστηκαν.
Είμαστε όμως η Ανόρθωσις Αμμοχώστου και στόχος μας πάντοτε είναι οι πρωτιές και οι τίτλοι. Δεν γίνεται αγαπητέ Πρόεδρε Χρίστο Πουλλαϊδη, όταν η ομάδα χάνει να μην παρουσιάζεστε πουθενά και όταν κερδίσουμε απλά ένα παιχνίδι (η φετινή ΑΕΛ είναι χειρότερη από εμάς, το λένε και οι ίδιοι) να μπαίνετε στο γήπεδο και να μοιράζετε συγχαρητήρια λες και κερδίσαμε τελικό Сhampions League.
Ταπεινά, όμορφα και προσγειωμένα. Δικαιούστε να συγχαρείτε παίκτες και τεχνική ηγεσία αλλά να πανηγυρίζουμε λες και… πήραμε πρόκριση στο Μουντιάλ! Τέτοιοι πανηγυρισμοί δικαιολογούνται όταν η ομάδα πρωτοπορεί και συνεχίζει ακάθεκτη για τους μεγάλους της στόχους. Πρωτάθλημα, Κύπελλο κ.λ.π. Αλήστου μνήμης ο “γύρος του θριάμβου” στο Αντώνης Παπαδόπουλος με την νίκη ανατροπή επί του Απόλλωνα με 3-2, τον Ιανουάριο του 2016!
Μην μικραίνουμε οι ίδιοι το ιστορικό μας σωματείο. Είμαστε η Ανόρθωσις Αμμοχώστου και νίκες σαν αυτές κόντρα στην φετινή ΑΕΛ, κάποτε τις είχαμε δεδομένες. Πλέον έγιναν ζητούμενα και ελπίζουμε αυτό να αλλάξει σύντομα…