Ήμασταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί όταν κληρωθήκαμε απέναντι στον Ολυμπιακό. Μια ομάδα που την φετινή χρονιά παλεύει για να σωθεί στην κατηγορία. Από την άλλη εμείς δείξαμε σημάδια βελτίωσης από τον Ιανουάριο και έπειτα. Δεν πιστεύαμε ότι δεν θα παίρναμε το εισιτήριο για την ημιτελική φάση. Και όμως δεν το πήραμε. Πάμε διακοπές από τις αρχές Μαρτίου σε μια καταστροφική χρονιά…
Η αλήθεια δεν πρέπει να κρύβεται ποτέ κάτω από χαλί. Δεν αξίζαμε την πρόκριση με βάση την συνολική μας παρουσία και στα δύο παιχνίδια. Παρουσιαστήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων και το κυριότερο δεν είδαμε πάθος, διάθεση και θέληση από τους ποδοσφαιριστές μας. Όταν παίζεις το τελευταίο σου χαρτί για να αυξήσεις τις πιθανότητες σου να σώσεις την χρονιά δεν μπορείς να παίζεις με αυτό τον τρόπο. Ούτε στο πρώτο παιχνίδι αρέσαμε και στο δεύτερο ήμασταν ακόμα χειρότεροι…
Η φετινή χρονιά ολοκληρώθηκε από αρχές Μαρτίου. Ξεκίνησε καταστροφικά, πήγαμε να δούμε λίγο φως στο τούνελ αλλά «έπεσε» ο διακόπτης στις 2 Μαρτίου στο κατάμεστο «Αντώνης Παπαδόπουλος».
Από πλευράς Ανόρθωσης μόνο ο κόσμος μας πάλεψε και για την πρόκριση και για να σώσουμε την χρονιά, αλλά πλέον δεν παίζει μπάλα ο κόσμος.
Αν δεν έχεις ομάδα, σωστή νοοτροπία και να αντέχεις την πίεση, ούτε τα λεφτά σου φέρνουν νίκες ούτε τα γήπεδα «καμίνι». Αντίθετα μπορεί να σου φέρουν αντίθετα αποτελέσματα, όπως έγινε στον επαναληπτικό κόντρα στον Ολυμπιακό.
Κάναμε αναφορά και σε προηγούμενα άρθρα για τις πολλές αιτίες που μας έφεραν σήμερα σε αυτή την θέση.
Ελπίζουμε τη νέα χρονιά να αλλάξουμε ριζικά, γιατί αν δεν κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να δούμε ξεκάθαρα (όλοι) τα λάθη μας, τότε και τη νέα χρονιά τέτοιες μέρες τα ίδια θα γράφουμε…