Μπορεί να κερδίσαμε την ΑΕΛ στο Τσίρειο αλλά για να έχει αξία το συγκεκριμένο διπλό θα πρέπει να κερδίσουμε και τον Άρη την προσεχή Κυριακή στο «Αντώνης Παπαδόπουλος». Αν θέλουμε να εισέλθουμε όχι μόνο στην πρώτη εξάδα, αλλά να είμαστε και διεκδικητές (ρεαλιστικός στόχος η Ευρώπη) στο πρώτο γκρουπ τέτοιου είδους παιχνίδια επιβάλλεται να τα κερδίζουμε. Ουσιαστικά παίζουμε με την πλάτη στον τοίχο κάθε εβδομάδα με βάση τα βαθμολογικά μας δεδομένα. Οφείλουμε να κερδίζουμε κάθε εβδομάδα και στο τέλος να κάνουμε ταμείο.
Πανηγυρίσαμε τη νίκη με την ΑΕΛ (και με δόση υπερβολής κάτι που τονίσαμε προ ημερών) αλλά το προσεχές παιχνίδι με τον Άρη είναι εντελώς διαφορετικό. Εάν π.χ παρουσιαστούμε με τον ίδιο τρόπο όπως με την ΑΕΛ, μπορεί να μην πάρουμε και βαθμό.
Ο φετινός Άρης είναι εξαιρετική ομάδα με πλειάδα πολύ ποιοτικών ποδοσφαιριστών. Ειδικά από την μέση ανάβει φωτιές. Δημιουργεί πάμπολλες ευκαιρίες σε κάθε παιχνίδι και σκοράρει πολύ λιγότερο με βάση τις επιθετικές προϋποθέσεις που κάνει.
Όποιο ποδοσφαιριστή και να επιλέξει ο κ.Σπιλέφσκι η φιλοσοφία της ομάδας παραμένει η ίδια αλλά κυρίως και η ποιότητά της. Στην μεσαία γραμμή (Μπράουν, Σόκε, Στρούσκι, Γιαμπλόνσκι) όχι μόνο τρέχουν όλοι ασταμάτητα αλλά ξέρουν και μπάλα. Μπορεί να απειλήσουν και με μακρινά σουτ.
Η μεγαλύτερη του δύναμη όμως του Άρη είναι οι τέσσερις ποδοσφαιριστές που παίζουν στην επίθεση. Μιλάμε για δύο εξτρέμ και δύο επιθετικούς. Μπένγκτσον, Μπαμπίκα,Μαγιαμπέλα, Τζαβέ (εξτρέμ) και Κακόριν, Γκομίς, Στεπίνσκι (επίθετικοί). Όποιους και να επιλέξει ο Λευκορώσος κόουτς είναι κίνδυνος-θάνατος για οποιαδήποτε άμυνα. Όλοι εξτρέμ της «Ελαφράς Ταξιαρχία» έχουν φοβερή ταχύτητα, είναι ασταμάτητοι στο ένας εναντίον ενός και το κυριότερο μπορούν να σκοράρουν όλοι.
Στην επίθεση η ποιότητα του Κακόριν είναι μοναδική. Το βιογραφικό του μιλάει από μόνο του. Από αυτή την περίπτωση δείχνει πόσο μεγάλωσε ο Άρης ως ομάδα. Ο Ρώσος επιθετικός που στο 4-4-1-1 του Σπιλέφσκι κινείται κυρίως πίσω από τον φορ και λειτουργεί ουσιαστικά ως δεύτερος επιθετικός. Αλλάζουν πολλές φορές και θέση με τον δεύτερο ποδοσφαιριστή που επιλέγει για να παίξει μπροστά (πχ με την Πάφο ήταν ο Μπαμπίκα). Ο Ρώσος επιθετικός είναι καθοριστικός ποδοσφαιριστής στο κτίσιμο τον επιθέσεων του Άρη. Κινείται σωστά, ξεφεύγει από τους αντίπαλους αμυντικούς, κινείται κυρίως πίσω από χαφ της αντίπαλης ομάδας και όταν πάρει την μπάλα κτίζει τις επιθέσεις. Κάνει φοβερό κράτημα (σπάνια του παίρνεις την μπάλα) και περιμένει την κίνηση των γρήγορων εξτρέμ. Ακολούθως όταν δώσει την μπάλα κινείται κατευθείαν στην περιοχή για σκοράρει. Είναι καλός τόσο στο ψηλό όσο και στο χαμηλό παιχνίδι.
Που μπορούμε να χτυπήσουμε τον Άρη; Φυσικά στις αντεπιθέσεις που δείχνουμε να είναι το μεγάλο μας ατού. Μην περιμένετε τον Χίσκο Μουνιόθ να αλλάξει φιλοσοφία παρά το γεγονός ότι παίζουμε εντός έδρας. Θα πάμε πάλι με σχηματισμό 3-5-2 και δίδυμο μπροστά τους Νινγκά και Ουαρίς. Θα προσπαθήσουμε να κλείσουμε καλά τους χώρους και θα χτυπήσουμε στις κόντρα αντεπιθέσεις. Όσες φορές κλέψουμε την μπάλα στην μεσαία γραμμή, μπορούμε να γίνουμε πολύ επικίνδυνοι. Οι αμυντικοί του Άρη βγαίνουν ψηλά και βοηθάνε στο κτίσιμο των επιθέσεων από τα μετόπισθεν.
Αν είμαστε σοβαροί αμυντικά, περιορίσουμε τα επιθετικά ατού του Άρη και πιέσουμε σωστά στο δικό μας μισό γήπεδο μπορούμε να πετύχουμε γκολ και να κερδίσουμε το παιχνίδι. Δεν είναι τυχαίο που η λεμεσιανή ομάδα έχει την δεύτερη καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα (πέτυχε 26 γκολ) αλλά δέχθηκε 11.
Ο Άρης δεν παίζει και με σκοπιμότητα. Ακόμα και να προηγηθεί, έχει φιλοσοφία να πετύχει και άλλα γκολ και όχι να κρατήσει το υπέρ του προβάδισμα.
Τέτοιου είδους παιχνίδια με την φιλοσοφία του Χίσκο Μουνιόθ μπορούμε να κερδίσουμε πολλά, ακόμα και τον φετινό Άρη που δείχνει να είναι καλύτερος και πολύ πιο ποιοτικότερος από εμάς.