Είναι το αδύνατο μας σημείο. Όσο και αν το καλοκαίρι δεν θα μπορούσε να περάσει ούτε καν σαν σκέψη απ’ το μυαλό μας, δυστυχώς, για την ώρα, το «Αντώνης Παπαδόπουλος» είναι η αχίλλειος πτέρνα μας. Λογική εξήγηση δεν μπορεί να υπάρξει, πέρα από συγκυρίες και ατυχίες που είχαμε σε κάποια ματς.
Σε πέντε εντός έδρας ματς κερδίσαμε μόλις μία φορά και αυτή στην πρεμιέρα τον Εθνικό Άχνας, είχαμε τρεις ισοπαλίες με Νέα Σαλαμίνα (2-2), ΑΠΟΕΛ (1-1) και ΑΕΖ (1-1) και μία ήττα από τον Άρη. Στα πέντε αυτά ματς διεκδικήσαμε 15 βαθμούς και κερδίσαμε μόλις έξι. Αντίθετα, εκτός έδρας έχουμε τέσσερις νίκες σε τέσσερα ματς.
Αν πάρουμε και τα στατιστικά της περσινής άσχημης χρονιάς, 2022-23, θα δούμε ότι στα πρώτα πέντε εντός έδρας ματς είχαμε καλύτερη συγκομιδή με δυο νίκες, δυο ήττες και μία ισοπαλία.
Η τελευταία χρονιά που είχαμε χειρότερη συγκομιδή είναι το 2016-17 όταν στις πρώτες πέντε εντός έδρας αγωνιστικές είχαμε πέντε ισοπαλίες και στο τέλος τερματίσαμε με το ζόρι στην 6η θέση.
Το 2018-19 είχαμε ακριβώς την ίδια συγκομιδή με δυο νίκες και τέσσερις ήττες, όπου η σεζόν στο φινάλε μας βρήκε στην 7η θέση.
Ας ελπίσουμε ότι τα σημάδια των προηγούμενων χρόνων με παρόμοια συγκομιδή ήταν η εξαίρεση και φέτος η ομάδα μας θα μπορέσει να βρει τους τρόπους και τις λύσεις να βελτιώσει το εντός έδρας στατιστικό στη μάχη και στην προσπάθεια μας τουλάχιστον να εξασφαλίσουμε ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.