Ακόμη έχουμε στο μυαλό μας την αποκαρδιωτική εμφάνιση της ομάδας μας απέναντι στην Πάφο. Στο ποδόσφαιρο ήττα από ήττα διαφέρει. Μπορεί να χάσεις από ατυχία, από συγκυρία αλλά με κατεβασμένα τα χέρια δεν είναι το ίδιο. Έτσι ηττηθήκαμε απέναντι στην Πάφο.
Ήμασταν μια ομάδα που δεν είχε ούτε αρχή… ούτε και τέλος. Ουσιαστικά δεν κατεβήκαμε να παίξουμε ποδόσφαιρο. Εννοείται η Πάφος είναι καλύτερη, πληρέστερη και ποιοτικότερη ομάδα από εμάς. Το ίδιο και η Ομόνοια, αλλά οι ποδοσφαιριστές μας να παίζουν χωρίς πάθος, αυτό δεν το θέλουμε.
Η Πάφος αποτελεί παρελθόν. Έρχεται η Ομόνοια στο «Αντώνης Παπαδόπουλος». Πάλι είμαστε το αουτσάιντερ. Εάν πάρουμε βαθμολογικό κέρδος είναι πολύ σημαντικό. Αν καταφέρουμε να κερδίσουμε, τότε κερδίζουμε ηρεμία και η ψυχολογία μας ανεβαίνει για τη συνέχεια.
Ότι και εάν γίνει, απαιτούμε να μπούνε οι παίκτες μας στο γήπεδο και να τα δώσουν όλα. Να έχουν πάθος, διάθεση και θέληση. Να γυαλίζει το μάτι τους και να βγαίνουν πρώτοι στις μονομαχίες. Μπορεί να τα κάνουμε όλα αυτά και να χάσουμε, αλλά μικρή σημασία έχει.
Αυτό θα τονίσουν και οι οργανωμένοι οπαδοί (θα δώσουν το παρών τους στην τελευταία προπόνηση) σε τεχνική ηγεσία και ποδοσφαιριστές.
Η Ανόρθωση δεν μπορεί να χάνει με τέτοιο τρόπο, όπως έγινε στο Παφιακό. Όποια και εάν είναι η κατάσταση μας. Τέτοιες εμφανίσεις αποτελούν ντροπή για τον ιστορικό σύλλογο μας.
Κόντρα στην Ομόνοια καλείστε να παίξετε για τη φανέλα, για το Βαρώσι και για την προσφυγιά. Ο κόσμος θα είναι και πάλι παρών.
Κάντε τον ευτυχισμένο και περήφανο.