Μετά τις νέες απώλειες η ομάδα μας έφθασε τα τέσσερα σερί ματς χωρίς νίκη στο πρωτάθλημα. Πράγμα ανήκουστο για τα δεδομένα και το μέγεθος της Ανόρθωσης με τον κόσμο να ζητάει απ’ όσους δεν μπορούν να βγάλουν την φανέλα και να φύγουν. Και ανάμεσα σε αυτούς που έστειλε το μήνυμα ο κόσμος δεν είναι μόνο σε ποδοσφαιριστές.
Διαβάζουμε παντού ότι η Ανόρθωση ήταν καλή και δικαιούταν τη νίκη απέναντι στην ΕΝΠ. Δεν μπορούμε να διαφωνήσουμε, αλλά ας βάλουμε κάτω κάποια δεδομένα και φυσικά στη σωστή τους βάση. Τι πλήρωσε η Ανόρθωση το βράδυ του Σαββάτου στο «Τάσος Μάρκου»;
Κυρίως, την αναποτελεσματικότητα της μπροστά από το αντίπαλο τέρμα και τις πολλές χαμένες ευκαιρίες που είχε. Όταν δεν έχει ένα κανονικό επιθετικό στο ρόστερ και ένα επιτελικό μέσο που να δίνει ποιότητα και να μπορεί να κάνει παιχνίδι ή και να σκοράρει ακόμη είναι λογικό να παρουσιάζονται τέτοια σημάδια.
Γιατί ούτε ο Νινγκά, ούτε ο Γουαρίς είναι επιθετικοί κορυφής. Βαφτίζουμε τον Νινγκά στράικερ αλλά μόνο κακό του κάνουμε. Ήρθε ο Ράντονιτς τον οποίο ούτε ο Μίλανιτς, ούτε ο Μουνιόθ τον πιστεύουν και όποτε παίζει αλλαγή δεν δείχνει ότι μπορεί να δώσει το κάτι παραπάνω.
Άρα, αν στην ομάδα υπήρχε ένα επιθετικός κλάσης από το καλοκαίρι και ένας επιτελικός μέσος σήμερα δεν θα είχαμε 8 βαθμούς αλλά πολύ περισσότερους. Και δεν θα είχαμε και τόση γκρίνια αλλά θα υπήρχαν πολύ πιο αισιόδοξα μηνύματα. Τώρα μόνο αισιοδοξία δεν πηγάζει στην ομάδα. Και η ευθύνη του Νεόφυτου Λάρκου είναι τεράστια σε όλο αυτό το σκηνικό…