Μια χρονιά γεμάτη ψέματα και αναλήθειες, ολοκληρώθηκε στις 2 Μαρτίου αφού η πορεία και το αποτέλεσμα της ήταν προδιαγεγραμμένα ένα χρόνο πριν, από τον Μάρτιο του 2022.
Η χρονιά λοιπόν, ξεκίνησε με τα ψέματα του Λάρκου στον Τιμούρ και την αποχώρηση του Γεωργιανού μετά από σήριαλ μικρής διάρκειας το οποίο προσπαθούσαν μάταια να μας σερβίρουν με γαρνιτούρα.
Τη σκυτάλη πήρε ο μεταγραφικός σχεδιασμός, με τα… ψέματα τύπου πως ο Μπαϊσίνιο είναι παίκτης των 180 χιλιάδων και του επιπέδου της Ανόρθωσης, μαζί με τους Νινγκά, Φερέιρα, Χαρογιάν (300 χιλιάρικα παρακαλώ) και Γουαρίς.
Ακολούθησε το… ψέμα με τον Μίλανιτς στον πάγκο και τον Μουνιόθ στα boxes του Αρένα και τον Λάρκου να λέει ότι τίποτα δεν είχε συμφωνηθεί. Την ίδια αγωνιστική, ο μεγαλομέτοχος στήριξε… ψεύτικα τον Λάρκου για να τον διώξει την επόμενη εβδομάδα.
Μέσα στο Δεκέμβριο είχαμε το… ψέμα της αποχώρησης του μεγαλομετόχου που τελικά είναι απλά παραίτηση από την προεδρία της εταιρίας και την τοποθέτηση του Αντρέα Σάντη στο συγκεκριμένο πόστο.
Ο δε Βέσκο, παραμένει ερωτηματικό, αν είναι και αυτός… ψέμα. Ο Σερβοκύπριος προπονητής προσπάθησε, αφότου φόρεσε τη φόρμα του τεχνικού τον Ιανουάριο και με τέσσερις… αληθινές προσθήκες προσπάθησε να δώσει μια ταυτότητα στην ομάδα, αλλά η πραγματικότητα παραμένει.
Στα δύο πιο σημαντικά και κρίσιμα ματς της χρονιάς, απέτυχε παταγωδώς κόντρα στη χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος, χωρίς να κάνει νίκη και έχοντας δεχθεί τριπλάσιες φάσεις από τον αντίπαλο, από ότι δημιούργησαν οι παίκτες της ομάδας μας. Όταν στον επαναληπτικό που θες τη νίκη, ο MVP είναι ο τερματοφύλακας σου, τότε τα λόγια είναι περιττά.
Ο μόνος αληθινός παράγοντας φέτος στην ομάδα ήταν και παραμένει ο κόσμος της Ανόρθωσης. Έκανε ρεκόρ σε εισιτήρια διαρκείας, παρά το έκτρωμα που έβλεπε συνέχισε να στηρίζει την ομάδα και έφτασε να κάνει sold out σε προημιτελικό αγώνα, κόντρα στον Ολυμπιακό, Πέμπτη βράδυ στις 20:00, λες και παίζαμε με την Μπαρτσελόνα.
Όπως στρώνεις κοιμάσαι λέει ο λαός μας και έχει δίκαιο… Με τα ψέματα, δεν πας ποτέ μακριά…