Δεν παρουσιάστηκε η Ανόρθωση των τελευταίων αγώνων κόντρα στον Ολυμπιακό. Θυμηθήκαμε την προ μηνών ομάδα μας στο Μακάρειο. Κράτημα μπάλας χωρίς ουσία, τραγικά αμυντικά λάθη τόσο ομαδικά όσο και ατομικά και επιθετικά πολύ λίγα πράγματα. Οι φάσεις που φτιάξαμε ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Αν στο πρώτο ημίχρονο δείξαμε λίγο θέληση και διάθεση, στο δεύτερο τίποτα δεν κάναμε. Δεν μπορέσαμε να αντιδράσουμε μετά το 2-1 του αντιπάλου μας,,,
Ο Βέσκο Μιχαήλοβιτς όταν ρωτήθηκε τι έφταιξε, απάντησε «Η ομάδα του Ολυμπιακού», αφήνοντας να εννοηθεί ότι έπαιξε αρκετά καλά και έξυπνα.
Αυτό όμως το περιμέναμε από τον Μάκη Σεργίδη. Ήταν αουτσάϊντερ, κατέβηκε με φουλ αμυντικούς προσανατολισμούς και θα μας χτυπούσε στις κόντρα αντεπιθέσεις. Έτσι ακριβώς έπραξε και μας κέρδισε με 2-1.
Νομίσαμε ότι γίναμε φοβερή ομάδα μετά τις νίκες κόντρα σε Ομόνοια και Νέα Σαλαμίνα αλλά φάνηκε κόντρα στον Ολυμπιακό ότι ακόμα θέλουμε αρκετή δουλειά για να πάμε τουλάχιστον τον τελικό του Κυπέλλου. Στον επαναληπτικό δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εάν κερδίσουμε με 1-0 το παιχνίδι οδηγείται στην ημίωρη παράταση και εάν θέλουμε πρόκριση… θέλουμε νίκη με δύο γκολ διαφορά…
Όλα αυτά δεν είναι εύκολα. Το «Αντώνης Παπαδόπουλος» θα το γεμίσουμε αλλά έχουμε να ανέβουμε ένα βουνό. Η πρόκριση πλέον θέλει υπέρβαση. Θέλει καλή αμυντική λειτουργία, θέλει μεσαία γραμμή που να τρέχει και επίθεση που να πιέζει και να δείχνει διάθεση.
Κανείς μας ποδοσφαιριστής δεν έθελξε με την απόδοση του στο Μακάρειο. Ο Τεχέρα και πάλι έδειξε σταθερότητα και διάθεση ο Παρούτης. Οι Γκερέρο και Μραζ δεν βρήκαν χώρους, πιέστηκαν, κλείστηκαν σωστά και κινήθηκαν γενικά στην μετριότητα….
Ούτε οι αλλαγές βοήθησαν την ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο. Ευτυχώς να λέμε που καταφέραμε να ισοφαρίσουμε λίγο πριν την λήξη του ημιχρόνου με πέναλτι, επειδή όπως παίζαμε τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα και στο δεύτερο ημίχρονο αλλά και στον επαναληπτικό του «Αντώνης Παπαδόπουλος».