Η απόφαση και η πρόθεση να αποχωρήσει από την προεδρία της εταιρείας ο Χρίστος Πουλλαΐδης είναι απόλυτα σεβαστή. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο μεγαλομέτοχος έχει βάλει αρκετά χρήματα στην ομάδα τα τελευταία χρόνια ασχέτως αν δεν έχει συνδυαστεί με επιτυχίες, πέρα από αυτές που ήρθαν με το κύπελλο και τους ευρωπαϊκούς ομίλους επί Τιμούρ Κετσπάγια.
Αυτό που προέχει αυτή την στιγμή στην ομάδα μας είναι να μπορέσει να βγει μέσα από αυτή τη δοκιμασία όρθια και όσο γίνεται αλώβητη σε οικονομικό επίπεδο. Προέχει ο κ. Πουλλαΐδης να επιστρέψει στην προεδρία για δυο ξεκάθαρους λόγους.
Πρώτος λόγος:
Για να δώσει χρόνο σε όποιον ενδιαφέρεται να εμπλακεί στα της εταιρείας, να μελετήσει και να μπορέσει να δημιουργήσει ένα πλάνο διοίκησης ικανό να οδηγήσει ξανά την ομάδα εκεί όπου όλοι θέλουμε να την βλέπουμε. Αρχικά να μας βάλει στο σωστό δρόμο και ακολούθως να μπορέσει μαζί με τους συνεργάτες του να οδηγήσουν την ομάδα ξανά στο δρόμο των επιτυχιών και κυρίως στο δρόμο των τίτλων που τόσο πολύ έχουν λείψει στην ομάδα μας.
Δεύτερος λόγος
Να επιστρέψει και να αναλάβει τις ευθύνες του όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι και την οικονομική τρύπα που έχει δημιουργηθεί. Ο ίδιος ο μεγαλομέτοχος θέλησε να αυξήσει το μπάτζετ αλλά και να διώξει Λάρκου, Μίλανιτς, Δαμιανού χωρίς να έρθει σε διακανονισμό μαζί τους. Επιβάλλεται λοιπόν να παραμείνει στη θέση του μέχρι το τέλος της χρονιάς, να καλύψει οικονομικά το μπάτζετ και να φύγει κύριος από την ομάδα. Με αυτό τον τρόπο θα στείλει και το μήνυμα ότι και αναλαμβάνει τις ευθύνες του και είναι έμπρακτα δίπλα στην ομάδα όπως υποσχέθηκε ότι θα είναι. Αν φύγει εδώ και τώρα τότε βάζει σε κίνδυνο πολλά και αφήνει εκτεθειμένη την ομάδα σε οικονομικό και όχι μόνο επίπεδο.
Η επόμενη μέρα στην ομάδα χρειάζεται ενότητα με πράξεις και όχι με λόγια. Ο κ. Πουλλαΐδης έχει τη δυνατότητα αν αλλάξει την στάση του να δώσει την ώθηση στην ομάδα να βρει τα πόδια της. Το να υπάρξουν υποχωρήσεις απ’ όλες τις πλευρές για το καλό της ομάδας θα είναι το ιδανικό για να μπορέσει η ομάδα μας, επιτέλους, να αποκτήσει ξανά την χαμένη της αίγλη κάτω από γερές και στέρεες βάσεις .